Diyojen’e biri “Tanrı’ya inanır mısın?” diye sormuş. O da “Senin gibi tanrı düşmanı birini görünce daha çok inanırım” diye cevap vermiştir.
Delikanlının biri yaptığı yanlıştan ötürü yüzü kızarmıştı. Diyojen “Aferin, işte faziletin rengi budur” demiştir.
İnsanların faziletten dem vurup icraata gelince söylediklerini unutanlara “ Onlar sesi güzel olan müzik aletleri gibidir. Sesleri güzeldir ama kendilerine faydası yoktur” demiştir.
Diyojen fakir ama kimseye minnet etmeden yaşardı. Diyojen’in hayatını çoğu kişi takdir etmesine rağmen kimse onun gibi olmaya çalışmazdı. O da “ Çok itibarlı bir köpeğim ben. Ama kimse de benimle ava çıkacak kadar cesaret yok!” demiştir.
Diyojen fakir olduğu için sokaklarda yaşar. İnsanlar onu köşklerde saraylarda yaşamadığı için küçümserler. Cevabı manidardır, “Güneş ışınları izbe yerlere girmeyle bozulmaz”
